روز جهانی لباسشویی

چه پاییز دلپذیری ... هنوز بلیط هامون رو نگرفتیم ولی چشم شیطون کور گوشش کر دیگه سه چهار ماه دیگه یه سر میریم مملکت ، احتمالا شهریور رو اونورا باشیم . و من الان در فاز هیجان انگیز سوغاتی هستم . سوغاتی های مامانم که حاضره . علیرغم اصرار های هرروزه ش که برا من چیزی نیار و بارتو سنگین نکن و ... مونده چند جفت دستکش آرتروز که باید براش سفارش بدم . خیلی حال خوبی یه حال این روزهام . یه لیست بلند بالا دارم متشکل از خاله ها ، دختر خاله ها ، پسرخاله ها , نوه خاله ها , دایی ها ، دایی زاده ها , دوستای صمیمی ، فامیل شوهر ( یادم افتاد که خواهر کوچیکه ی جاریم یه روز میگفت اونقد دوست دارم برام سوغاتی بیارن ولی همیشه همه با هم میریم سفرو سوغاتی ندیدم تا حالا - اون دو تا خواهر هم تو لیستم هستن ) . عزیز ترین پسرخاله م ( این پسرخاله اولین موجودیه که من لحظه ی دنیا اومدن کنارش بودم . تازه دانشگاه قبول شده بودم و ورودی دی بودم که رفتم تهران دیدن خاله کوچیکه و ایشون 28ام آذر به دنیا اومد ) کارم رو راحت کرد و گفت اگه برا من هنوز سوغاتی نخریدی میشه خودم سفارششو بدم چون تو ایران اصلا گیر نمیاد !!! دارم به چیزهای خوشمزه ای که خواهم خورد هم فکر میکنم . قرار شده مامان برام گوجه سبز فریز کنه چون دیگه از فصلش میگذره وقتی من برم . میمونه ذرت مکزیکی که خیلی هوس کرده م چون ذرتهای اینجا شیرینن و اصلا اونی که باید از توش در نمیاد ، و پرسه زدن تو قنادی های تبریز . توی تمام شهرهایی که گشته م الحق و الانصاف خوشمزه ترین شیرینی ها مال تبریزن . از الان برای چند کیلو اضافه خودمو آماده کرده م که پیشا پیش فدای سرم ....به یکعالمه کتابی که خواهم خرید فکر میکنم ، تِِِئاتر هم حتما میرم هر چیزی خوبی که آخر روز جهانی لباسشویی...

یه روز تو یه مجلسی قدیم قدیما بابابزرگم یه روایتی نقل کرد که خیلی هم بی تشابه به حال و احوال معاصر ما نیست . قصه این بود:تو یه شهری گدایی زندگی میکرد که هم صورتش پر از جای آبله بود و هم پاش چلاق ، بد دهن هم بود و هرچی دم دهنش میرسید میگفت . یه روز یه دختر جوون خوشگل از سر کوچه ( یا خیابونی که محل کسب گدا بود ) رد میشه. گدا دختره رو صدا میزنه و با اشاره به کوهی که از دور به چشم میخورد بهش میگه : آهای دختر ، میای زن من بشی ؟ اگه قول بدی زنم بشی میبرمت تو شهری که اونور اون کوهه عقدت میکنم "دختره یه نگاهی به کوه میکنه یه نگاه به گدا و میگه حالا من گول چی تو رو بخورم ؟ زبون شیرینت ؟ پول زیادت ؟ چشم و ابروی هلالت ؟ صورت مثل ماهت؟ قد و قامت رعنات ؟ یا نزدیکی راه؟؟؟ . شده حکایت من و این زبون آدمیزاد نفهمی که تصمیم داره منو به راه خودش جذب کنه ، ولو به زور ....نه دلیل و منطق سرش میشه ، نه حرف زدن بلده ، نه حرف نزدن بلده ، نه چیزی از اخلاق سر در میاره ، نه حرمت میفهمه ، شدیدا هم اصرار داره بکنه تو پاچه ی ما که راهی که داره نشون میده بدون بر و برگرد و با تلرانس صفر مستقیم میره بهشت . من واقعا نمیدونم انتظار داره من گول چی رو بخورم ؟  روز جهانی لباسشویی...

ازاینکه بالانشینها کوچکترین اعتقادی به خدا داشته باشن مدتهاست ناامیدم . آدمی که یه ذره ته دلش ایمان یا حتی آرزوی وجود دنیای دیگه رو داشته باشه امکان نداره به این راحتی دزدی کنه ، دروغ بگه ، خون مردم رو تو شیشه کنه ، آدم بکشه ....خدا که ندارید ،  آبرو که ندارین ، عقل که ندارین ، انصاف که ندارین ، لااقل شرف داشته باشید بمیرید .... بس نیست هرروز یه گوشه ی مملکت مردم به خاطر بی کفایتی شما داغدار میشن ؟ یه روز  خرابی های سیل و زلزله و بی کفایتی مدیران، یه عمر ماشینهای غیر استاندارد ، یه عمر مواد غذایی فاسد ، پارازیت ، هوای کثیف ، ... از جون مردم بدبخت چی میخواین که هنوز راضی نشدین ؟ برید بمیرید ... روز جهانی لباسشویی...